شهریار یکی از شهرستانهای استان تهران است که با وسعتی در حدود ۳۱۰کیلومتر مربع وجمعیتی بالغ بر ۷۴۴/۲۱۰نفر طبق سرشماری سال ۱۳۹۵ می باشدکه شهر شهریار که یکی از ۷شهر شهرستان دارای جمعیتی بالغ بر ۳۰۹/۸۰۵نفر که با تفکیک ( ۱۵۶/۵۸۰نفر مرد) و (۱۵۳/۲۲۵نفر زن) می باشدشهرستان در ارتفاع ۱۱۶۰متریاز سطح دریا وبین ۵۰درجه و ۲۰دقیقه و۳۰ ثانیه تا ۵۱درجه و ۱۳دقیقه و ۱۰ ثانیه طول شرقی و ۳۵درجه و۳۰دقیقه و۵۰ ثانیه تا ۳۵ درجه و۴۵دقیقه و ۱۵ثانیه عرض شمالی قرار دارد .

شهر شهریار از شمال با شهرستان کرج در استان البرز وشهرستان قدس ،از شرق با شهر باغستان از جنوب با شهرهای وحیدیه ، فردوسیه ،صباشهر ،ودر امتداد آن شهرستانهای رباط کریم وبهارستان واز غرب با شهر اندیشه وشهرستان ملارد همسایگی دارد

شهریار با توجه به دارا بودن شرایط ویژه و انجام اقدامات زیر بنایی آمادگی مناسبی جهت سرمایه گذاری در بخش های مختلف اقتصادی وگردشگری را دارا می باشد .

۱-ویژگی هایی چون آب هوای مناسب

۲-دارا بودن باغات سر سبز

۳-نزدیکی به کلان شهر تهران

۴-مسیر های ارتباطی مناسب

۵- آثار فرهنگی وتاریخی متعدد(تپه ها وقلعه ومحوطه های تاریخی )

۶-وجود مطهر بقاع متبرک امامزاده اسماعیل (ع) و امامزاده هادی (ع )

که از جاذبه های طبیعی با وجود باغات سر سبز ومنطقه بکر و دست نخورده ، در این منطقه یکی از شهر های زیبای استان تهران است که قابلیت بالایی جهت جذب گردشگران داخلی وخارجی دارد بستر مناسب جهت سرمایه گذاری دارد وبا عث ترغیب ومیل سرمایه گذاری در زمینه گردشگری شده است.

قره تپه

قره تپه در۳۶ کیلومتری جنوب غربی تهران واز نظر جغرافیایی در جهت مخالف چشمه علی قرار گرفته است وکاوش های انجام شده تشابه این دو تمدن باستانی را از لحاظ قدمت نشان داده وسابقه سکونت در آن را ۴۵۰۰تا ۵۰۰۰سال پیش از میلاد تخمین میزند کاوش های انجام شده نشان از وجود تشابهات تمدنی با چشمه علی شهرری ،تپه زاغه قزوین وسیلک دارد .

حفاریهای قره تپه درسال ۱۹۵۷میلادی (اواخرپاییز ۱۳۳۶ ه ش )به مدت دو هفته توسط باستان شناس انگلیسی تئودور برتون براون انجام گرفت .اوبرای بررسی اهمیت این سایت تنها به حفر چند گمانه آزمایشی اکتفا کرد وعلیرغم دستیابی به نتایج فوق العاده درخشان ، هرگز موفق به ادامه کار نگردید .برتون براون در طی کاوشهای خود به حجم زیادی از قطعات سفالی وظروف کامل دست یافت که از زیبایی هنری فوق العاده ای برخوردار بودند .دولت ایران پس از دریافت ظروف سالم به او اجازه دادتا قطعات خرد شده را با خود ببرد وبه این ترتیب براون با بهم چسباندن قطعات ومرمت آن ها در انگلستان موفق به احیای ظروف کاملی شد که اکنون در موزه های منچستر ، اشمولین وبیرمنگهام نگهداری می شوند .

ظروف سفالین قره تپه (چه نمونه های بدست آمده از حفاریهای مجاز،چه آنها که توسط غارتگران میراث فرهنگی به تاراج رفته اند)از ارزش هنری فراوانی برخوردارند و هم اکنون درموزه ها ومجموعه های خصوصی مختلف جهان نگهداری می شوند .تاکنون درباره این آثار مقالات تخصصی فراوانی به چاپ رسیده است که یکی از جامع ترین آن ها (به قلم خانم ی . ملکی ) میباشد که سفالینه های قره تپه را چنین توصیف می کند:(( اکثر سفال ها ،دست ساز وخشن هستند ولی برخی از نمونه ها از خمیر ظریفتری برخوردار بوده اند . سفالینه ها ، لعاب گلی غلیظی دارند . متداولترین اشکال در میان این ظروف عبارتند ازفنجان ها،کاسه ها ، لیوان ها ،ظروف دسته دار سبدمانند وکاسه هایی که در قسمت لبه ، آب شره ای کوتاه دارند . نقوش تزئینی عمدتا طرح های هندسی وخطوط منقطع هستند .از نقش نمادین وبز کوهی برای تزئین ظروف استفاده گسترده ای به عمل آمده است وروی یکی از لیوان ها نقش نمادین زرافه را کشیده اند که چنین طرحی در نوع خود بی نظیر است .))

برتون براون نتایج حفاریهای آزمایشی خود را طی چند مرحله منتشر ساخت .بر اساس گزارش وجمع بندی نهایی وی که در سال ۱۹۷۹ به چاپ رسید ، قدمت این محوطه تاریخی به هزاره پنجم قبل از میلاد ودوره نوسنگی میرسد.

براون احتمال داده است که بخش غربی سایت ،محل زندگی اهالی این روستای باستانی وبخش شرقی ، گورستان آن بوده باشد . او می نویسد که دیوارها از خشت های دستی وبدون پی سازی بنا کرده اند . این خشت های هفت هزار ساله اغلب ابعاد ۱۰ در ۲۰ سانتی متر دارند ولی از نمونه های بزرگتری نیز در ساخت دیوارها استفاده شده است .نقش اثر سه انگشت سازندگان خشت ها به صورت فرو رفتگی بر سطح آنها دیده می شود واحتمال می رود که خشت ها را پیش از کاربرد در کوره هاییبا حرارت نه چندان زیاد تا حدی پخته باشند .ظاهرا این مردم خانه های خود را چسبیده به هم وبدون فاصله می ساخته اند . براون در حفاریهای آزمایشی به بقایای دیوار چینه ای در راستای ((شمال غربی -جنوب شرقی ))باضخامت ۱۲۰ سانتی متر بر خورد که به گمان او بخشی از بارو یا سازه دفاعی پیرامون روستا را تشکیل می داده است .

روی برخی از دیوارها هنوز آثار اندود کاهگلی که به رنگ اخرایی رنگ آمیزی شده بود،دیده می شد .کف اتاق ها را نیز به همین شیوه به رنگ سرخ در آوردند .طی این کاوش هاکاسه هایی به دست آمده است که در آن آثاری از گل اخرا باقی بودوبی شک می توان آن ها را از کهن ترین وسایل شناخته شده رنگ کاری ساختمان دانست.

در قره تپه همچنین بقایای از کهن ترین تنورهای پخت نان از جنس سفال یافت شده است.به گفته براون دقت ومهارت زیادی در ساخت این تنورها بکار رفته بود.جدار ان ها را از کف به سمت دهانه طوری شیب دار ساخته بودند که به راحتی بتوان خاکستر بازمانده از سوخت را به بیرون تخلیه کرد ودر بخش تعبیه شده در جلوی آتشخان ریخت .براون می گویدامروزه از صفحات فلزی موسوم به ساج برای پخت نان استفاده می شودولی ساکنان باستانی قره تپه هنوز تا کشف فلز فاصله زیادی داشتند. یکی از نو آوریهای مهم شهر سا زی در قره تپه ،ساخت نخستین مجرای دفع گند آب یا فاضلاب سکونتی است .آنان با ساخت نوعی اگو در محوطه روستا پساب های زیستی را به خارج از محل سکونت خود منتقل می کردند.در فهرست آثار کشف شده از قره تپه به ابزارهای سنگی دوره نئولتیک ، برخی ادوات استخوانی ، تعدادی مهره وقطعاتی از دیواره کوره ها بر می خوریم که همراه با ظروف وسفالهای مکشوفه ،ماده لازم برای مقایسه این محوطه باستانی با سایر مراکز اولیه سکونت در فلات ایران ومناطق مجاور بدست میدهند .طبق نظر صادق ملک شهمیرزادی سفالهای قره تپه مشابهت کاملی با سفالهای چشمه علی ری دارند . درجریان حفاری یک کاسه پایه بلند بدست آمده است که پس از بازسازی ظرف شسته وبرای خشک شدن کنار یک بخاری برقی گذاشته شد پس از گذشت چند دقیقه تمام فضای اتاق با بویی شبیه گل یاس آکنده شدکه توضیحی که در این باره منتشر می شود،احتمالا گل هایی را در آب ریخته وتکان می دادند تا عصاره گل با آب مخلوط شودسپس این آب را داخل کاسه می ریختند اگر این کار در یک دوره زمانی مکرر انجام می شد مقداری از عصاره گل جذب خلل فرج سفال شده وشستن وخشک شدن مجدد کاسه میتواند باعث ظهور عطر حتی پس از هزاران سال گردداگر این تفسیر درست باشد روشنگر این است که مردم آن زمان چیزی شبیه به عطر اولیه را دوست داشتند.

گرچه آثاری از دفن مردگان در بخش مسکونی قره تپه بدست آمده است ولی ظاهرا عمده تدفین ها را در قسمت غربی آن انجام میدادند .اجساد رابه حالت دو زانو می خواباندند طوری که ساق پا زیر ران وعمود بر ستون فقرات قرار بگیرد ودست ها را در امتدادبدن مرده جای میدادند .موردی یافت شده است که دست ها روی صورت قرار گرفته بودند وبقایای اسکلت دیگری به دست آمده است که آن را سوزانده .گر چه اطلاعات چندانی از باورهای اعتقادی این مردم در دست نیست ولی معمولا همراه با اجساد ،ظروف سفالین متعددی را دفن می کردند(۳){یادآوری :بنا بر اظهارات شفاهی بسیاری از معمرین تا قبل از اصلاحات ارضی ، برآمدگی این تپه کاملا مشهود بودوبعد ها کشاورزان خاک این تپه را به عنوان ((شوره))به باغ های اطراف تپه منتقل کرده اند وامروزه دیگر اثری ازاین تپه باستانی بر جای نمانده است.